Indrukwekkend migratieverhaal van gevierde mezzosopraan en harpiste
★ ★ ★ ★
‘De Weg’ staat voor een goed verhaal, een prachtige enscenering, een vurige vertolking, heerlijke muziek; dit alles ten bate van de sleutelzin van het verhaal en dat voor elke vluchteling geldt: ‘Ik denk dat ik mijn schaamte verloren heb’.
Ekaterina Levental regeert zaal en publiek. Deze voorstelling verdient de kleine zaal van elke schouwburg, van elk cultureel centrum. – Guido Lauwaert in Knack.be
Bijna de helft van alle vluchtelingen wereldwijd is minderjarig. Wat betekent migratie in de beleving van een kind?
In deze persoonlijke muziektheatervoorstelling neemt Ekaterina Levental het publiek mee op de weg die zij met haar familie heeft afgelegd.
Een weg die begint in Oekraïne, bij haar Joodse oma. Vanuit Tasjkent, Centraal-Azië, via Israël en diverse Europese landen komt Ekaterina uiteindelijk in Nederland aan.
In deze indrukwekkende voorstelling deelt Ekaterina openhartig haar ervaringen als kind in een migrantengezin. Afwijzing, verlies en onmacht, gezien door de ogen van een opgroeiende tiener.
“Ik ben zó niets op deze aarde… Ik zal er alles aan doen om iemand te mogen worden. ”
Ekaterina speelt harp, zingt, danst en vertelt over haar Joodse afkomst, en hoe die van de ene op de andere dag bepalend werd in het alledaagse leven. Over haar zoektocht naar een ander leven, zoals ze dat kende uit het theater van haar jeugd. Gedreven door een onuitputtelijke veerkracht en hoop.
De Weg is een persoonlijk en waardevol verhaal, waarin de kwetsbaarheid en de hoop voor iedereen herkenbaar worden.
Een pareltje. Zo mogen we deze productie gerust noemen.
“Weer een station. Ik zie borden Amsterdam”
Credits:
De Weg is een LEKS productie.
Tekst en uitvoering: Ekaterina Levental
Regie en vormgeving: Chris Koolmees
De voorstelling duurt 75 minuten.
De Weg is deel van een autobiografische serie: De Weg – De Grens – Schoppenvrouw.
Deze serie documentaire muziektheater voorstellingen behandelt relevante actuele thema’s en wordt gemaakt voor een breed publiek. Iedere voorstelling vertelt een persoonlijk verhaal, in een theatrale bewerking, en wordt geïllustreerd met gevarieerde muziek. De producties zijn flexibel van opzet, en spelen op diverse podia, van theaterzaal of concertpodium tot in huiskamersetting.
De Grens begint daar waar De Weg eindigt. Ekaterina vertelt in deze one-woman-show over haar verblijf als 16 jarig meisje in verschillende opvangkampen. Meer informatie over De Grens hier.
Schoppenvrouw is een aangrijpend portret van Ekaterina’s oma Dora, waarin het leven van deze sovjet heldin – en dat van andere iconische vrouwen van haar generatie – wordt gespiegeld aan onze actualiteit. Meer informatie over Schoppenvrouw hier.
Beluister hier een onverwachtte telefonische publieksreactie op De Weg
De Weg in de Pers
Interview Harp Magazine i.k.v. de jubileumtournee 2023
Interview Markant Magazine, 2022
Live Radio 1 Dijkstra en Evenblij ter plekke, juni 2022
Publicatie in wOwW, Antwerpen, november 2019
Live radio interview op Radio 1, programma Kunststof, 17 juli 2019
Publicatie in Tubantia, april 2018
Publicatie in Pasage magazine, 2018
Recensie nav Benefietconcert voor het Rosa Spier huis Laren, februari 2017
Artikel in Nederlands Harp Bulletin, december 2016
Artikel in het Vlaamse blad Portici, december 2016
Voorbeschouwing in Tubantia, november 2016
Recensie Voorster Nieuws, door Barbara Hoose, september 2016
Publicatie Ouders van Waarde, juni 2016
N.a.v de uitvoering op 1 mei 2016, Bestemming bereikt, Culturele Zondagen Utrecht
De Nachtzoen op NPO, 25 maart 2016
De Nachtzoen op NPO, 11 maart 2016
Interview in Glossy Vrouw, maart 2016
Recensie in KNACK door Guido Lauwaert, 12.01.2016
Artikel in Marie Claire, januari 2016
Interview in Tubantia 26.09.2015 door Theo Hakkert
Artikel over Ekaterina Levental op de site van UAF
Publicatie AD 09.09.2015 door Bob van Huet / volledige artikel
Podcast Opera Magazine 26.06.2015 door François van den Anker
“Als alles bijna helemaal tot stilstand is gekomen, op het punt staat uit elkaar te vallen, dan komt de hoop in beweging, op zoek naar ademruimte.” – Chris Keulemans